SUNIJ

… een beetje melancholisch in de sneltram op weg van IJsselstein naar Utrecht CS. Ik herinner me opeens weer die eerste ritten in 1983, met vrijkaartjes meerdere malen met de klas & voor-de-lol naar het eindpunt en terug. Grote stukken van Nieuwegein waren nog lege grasvelden aan weerszijden van de trambaan.

Later woonden we in ons appartement aan de Van Vollenhovenlaan en was de sneltram zo’n gezellig speelgoedtreintje dat daar beneden altijd op-en-neer reed.

Bij de verhuizing naar IJsselstein konden we niet wachten tot de lijn langs ons huis werd doorgetrokken en we de eerste tramstellen (in kots-groene kleurstelling, dat dan weer wel) zagen proefrijden. Jarenlang bracht ie ons naar het werk of met de kinderwagens naar Utrecht. Inmiddels brengt ie onze kinderen zelfstandig op-en-neer naar scholen en cursussen in de stad (IJsselstein noemen we steevast stadje ~ red.). De laatste maanden is ie weer mijn dagelijkse lift naar het werk (en zorgt voor zo veel ergernis als ie wéér kapot is).

Een dag later

Het voelt anders vandaag en het lijkt wel of er minder mensen in hun telefoon verzonken zijn. Als ik opkijk kruisen we schichtige blikken. Dan klinkt de speaker: “ Halte, … 24 Oktoberplein Zuid ”, dat was onze halte bij ons eerste huisje.

Vandaag staat het er vol met cameraploegen & straalzenders en is de halte van de hele wereld geworden …